چگونه متوجه کودک آزاری شویم؟

 گاهی والدین نشانه هایی از سوء رفتار نسبت به فرزندشان را مشاهده می کنند اما برای گریز از حقیقت و انکار آن، از این نشانه ها می گذرند و توجهی به آنها نشان نمی دهند. هرگاه فردی که موجب آزار کودک می شود از اعضا نزدیک به خانواده باشد شرایط سخت تر شده و عده زیادی به اشتباه سکوت می کنند.

در بیشتر مواقع حتی اگر مراقب تمامی تغییرات کودک خود باشید بازهم فهمیدن اتفاقی که افتاده و کودک را آزار داده، سخت است. ما در این مقاله سعی داریم در شناسایی این مشکل و پیشگیری از آن به شما کمک کنیم.

غریزه خود را باور کنید

شما اصولا چاره ای ندارید جز تکیه بر حدس و گمان. کودک ما ممکن است دلایل زیادی برای بداخلاقی، نا آرامی یا کناره‌گیری داشته باشد اما والدین فرزندان خود را به خوبی می‌شناسند، با تکیه بر این موضوع شما به عنوان والدین باید سعی کنید دلایل گم شده رفتار جدید کودکتان را پیدا کرده و بر اساس غریزه و احساس خود تصمیم بگیرید.

​

با کودک خود صحبت کنید

اگر کودکتان به حدی بزرگ شده که بتواند حرف بزند و منظور خود را برساند، به طور منظم از او سؤالاتی بپرسید مانند:

امروز اتفاقی برای تو افتاد که آن را دوست نداشته باشی؟

تا حالا شده توی مهدکودک کسی باعث ترست بشه؟

وقتی او به سوال های هر روزه شما عادت کند و به محض اینکه چیزی ناراحتش کند به شما اطلاع دهد، احتمال زیادی هست که اگر مشکل جدی ای باعث ناراحتی او شد، آن را به شما بگوید. سوال های تان به صورت خیلی مشخص نباشد که باعث ترس او شوید. کودک ممکن است از سؤالات مضطربانه و همراه با نگرانی والدینش احساس ترس کند و حقیقت را به شما نگوید. برای پیدا کردن راه ارتباطی مناسب با بچه‌ها می‌توانید از یک مشاور کودک راهنمایی بخواهید.

​

اعتماد کودک خود را جلب کنید

هدفتان همیشه بر روی این موضوع متمرکز باشد که با کودک خود ارتباطی صمیمی و خوب داشته باشید تا از بیان حقایق برای شما احساس ناخوشایندی نداشته باشد. آمار نشان داده که وقتی پای کودک آزاری در میان باشد، بیشتر مواقع بچه‌ها حقیقت را بازگو می کنند اما گاهی طبق شرایط خاص، کودک تمایلی به بازگو کردن حقیقت ندارد، مثلا وقتی نمی‌خواهند آن شخص آزاردهنده را به دردسر بیندازند. ممکن است کودک ما احساس گناه ‌کند یا احساس کند که چون او بچه بدی بوده است، این اتفاق افتاده است. باید بدانیم بچه‌ها درک درستی از کودک‌آزاری و دلایل آن ندارند.

به دنبال نشانه ها بگردید

اگر کودک شما بعلت سن کم قادر نیست خوب حرف ب‌زند و نمی‌تواند به شما بفهماند که چه اتفاقی افتاده است، مشخص کردن آزار دیدن او سخت تر از معمول می شود. در این شرایط شما باید با تیزبینی حواستان به نشانه ها باشد. بعضی مواقع والدین نمی توانند علائم آزار را مانند خونریزی داخلی و جراحت های کوچک را کشف ‌کنند و هنگامی متوجه موضوع می شوند که فرزندشان را به خاطر گریه های شدید یا نا آرامی بیش از حد به نزد پزشک می‌برند.

در مورد انتخاب افرادی که از کودکتان مراقبت می کنند، سخت گیر باشید.

اصولا ما نمی‌خواهیم باور کنیم که مراقب فرزندمان بدرفتار یا کودک آزار است. مخصوصا اگر او عضوی از خانواده، فامیل یا دوستانمان باشد. اگر فرد مراقبت کننده هرکدام از نشانه های زیر را داشت، خجالت و رودربایسی را کنار بگذارید و برای کشف مشکل لحظه ای تردید نکنید:

• اگر در مورد زخم و جراحات کودک ما توضیحات متناقض یا غیرقابل باوری می‌دهد.

• اگر در مورد زخم و جراحات کودک ما هیچ توضیحی نمی‌دهد.

• اگر در مورد فرزندتان با کلمات و توصیفات منفی حرف می‌زند.

• اگر کودک شما را بارها تحقیر کرده است.

• اگر نسبت به کودکتان بی‌تفاوت نشان می دهد.

• اگر علایم افسردگی را دارد.

• اگر در هنگام آموزش و تربیت کودک، خشن تر از حالت عادی به نظر می‌رسد.

• اگر بارها شاهد پنهان‌کاری او بوده اید.

• اگر نسبت به دیگر اعضای خانواده‌ با حسادتی شدید یا به شکل کنترل‌گری رفتار می‌کند.

به رفتار خود یا همسرتان دقت کنید

بیشتر والدین به عمد کودک خود را مورد آزار قرار نمی‌دهند یا بصورت آگاهانه از او غفلت نمی‌کنند. اما بعضی از موارد کودک‌آزاری و غفلت از کودک توسط یکی از والدین اتفاق می‌افتد. زمانی که والدین کلافه هستند و در حال برطرف کردن مشکلی پیچیده در زندگی هستند، ممکن است در حالت روحی نامساعد، فرزند خود را بزنند. مشکلات اقتصادی یا مشکلات احساسی و عاطفی با همسر و یا اعتیاد و مصرف زیاد مشروبات الکلی، نیز می‌توانند عواملی مؤثر در کودک آزاری والدین باشند. اگر به این مشکلات اصولی رسیدگی نشود، آزار کودک بارها اتفاق می افتد.

اگر در شرایطی قرار گرفتید که حس کردید در مقابل کودکتان کنترل خود را از دست داده‌اید یا احساس می‌کنید نزدیک است به او صدمه ای برسانید یا اگر نگرانید که شخص دیگری از خانواده تان برای فرزندتان خطری داشته باشد، فوراً با مراکز حمایت از کودکان و شماره تلفن ۱۲۳، تماس گرفته یا از یک شخص آگاه کمک بگیرید.

نکته: کودکان بیشتر از تصور ما از حوادث تلخ دوران کودکی خود آسیب می بینند بنابراین هیچ مورد کوچک یا بزرگی را نادیده نگرفته و در مورد امنیت و سلامت کودک خود با هیچکس تعارف نداشته باشید حتی خودتان!