چگونه می توان دعوا بین فرزندان را کاهش داد ؟

حتما شما هم در روز شاهد دعوای بین فرزندان خود یا بچه های کوچک اطرافتان بوده اید. بیشتر کودکان اولین راه دفاعی را شروع دعوا می دانند و اصولا به گفتگو برای رسیدن به اهداف خود، اعتقادی ندارند مگر کودکانی که مهارت های لازم را کسب کرده باشند. شاید برای شما عجیب باشد اگر کودکی به همبازی یا خواهر و برادر خود بگوید "من قصد دعوا ندارم برو با کسی دیگر بازی کن".

این کودکان می دانند که اجتناب و دوری کردن یک انتخاب واقعاً مناسب برای حل دعوا به شمار می‌رود و اصولا اهل دعوا و جر و بحث نیستند. مهارت‌های حل دعوا بین کودکان، دقیقا به این نکته اشاره دارد، انتخاب خاتمه دادن به دعوای در حال شروع. کودکانی که مهارت های لازم را کسب کرده اند اصولا از کلمات خوب و صدای دوستانه استفاده می کنند و یاد گرفته‌اند با کسانی که در زندگی برایشان اهمیت دارند، حرف بزنند و به اتفاق آن‌ها مسئله را حل کنند.

ما در این مقاله می خواهیم برای شما همراهان عزیز مجله پزشکی از دعوای بین فرزندان و تکنیک های مهار و کنترل این دعواها بگوییم. اگر شما هم به یادگیری مهارت های پرورش کودکان علاقه دارید، ما را تا انتهای مقاله همراهی کنید. افراد بزرگسالی که بصورت نرمال رشد کرده باشند، سعی می کنند تا جایی که ممکن است از دعوا دوری کنند اما در مورد کودکان قضیه برعکس است و بیشتر مواقع برای حل مشکل، به دعوا روی می آورند.

چگونه دعوا را حل می کنید؟

به عقیده محققان کودکان بسیار کمتر از میزان لازم، مهارت های حل مسائل و دعواهای خود به دست می‌آورند. اولین واکنش کودکان در هنگام دعوا، خبر کردن بزرگترها است و آوردن اسم بچه‌های دیگر که در نظر آنها مقصرند. دلیل این واکنش، عادت فرزندان به نظارت همیشگی بزرگترها است و به همین علت بلافاصله دنبال آن‌ها می‌روند، مخصوصاً وقتی که در وضعیت ناراحت‌کننده هستند. این موضوع به تنهایی مشکلی ندارد، اما به شرطی که مداخله بزرگترها به عنوان یک مشاور لازم باشد.

بهتر است والدین در این مواقع مهارت‌های خوب و لازم را برای راهنمایی دادن به کودکان در اختیار داشته باشند، نه اینکه خود راه حل را در اختیار کودکان قرار دهند. خیلی از اوقات، ما والدین تمایل داریم فرزندان خود را از دعوا نجات دهیم و این یک اشتباه است. شما فقط می توانید نقش یک مشاور را بازی کنید تا به کمک هم به راه حلی مناسب برسید.

​

قدم های موثر برای حل دعوا بین فرزندان

حفظ خونسردی

اولین قدم برای حل دعوا بین فرزندان این است که به هر کسی فرصت دهید تا نفس بکشد. از آن ها بخواهید کاری که لازم است انجام دهند تا خونسرد باشند. برای مثال آن‌ها می‌توانند کنار بکشند و برای چند دقیقه استراحت کنند، از یک تا ده بشمارند یا احساسات خود را روی کاغذ بنویسند. در هر صورت، تلاش برای بحث با بچه‌های ناراحت و شکننده، از لحاظ روحی نتیجه‌ای در پی ندارد. پس از آن‌ها بخواهید تا بهترین کار را برای حفظ خونسردی خود قبل از تلاش برای حل مشکل انجام دهند.

درک مشکل

بعد از حفظ آرامش، با هر یک از کودکان صحبت کنید (به اتفاق هم یا به صورت جداگانه، بسته به شرایط) و به آن‌ها کمک کنید مشکل خود را بیان کنند. به اهمیت راستگویی و پذیرفتن نقش خود در دعوا تأکید کنید (اکثر مشکلات مشترک هستند). آن‌ها را تشویق کنید تا احساسات خود را بیان کنند.

عذرخواهی

یک عذرخواهی خوب سه چیز را نشان می‌دهد: پشیمانی، مسئولیت‌پذیری و راه چاره. عذرخواهی در مقابل اشتباه شاید دشوار باشد اما به شما کمک خواهد کرد روابط خود با دیگران را درست کرده و بهبود ببخشید. فرزند خود را تشویق کنید تا یک عذرخواهی خوب داشته باشند. نوشتن عذرخواهی قبل از گفتن آن می‌تواند برای شروع خوب باشد و آن نامه را می‌توان به کودک دیگری تحویل داد که با او دعوا کرده است. یا تعدادی یادداشت آماده کنید که آن‌ها می‌توانند به عنوان عذرخواهی استفاده کنند. من یک فهرست در همین رابطه تهیه کرده‌ام:

از عبارت «من متأسفم» استفاده کنید.

• دقیقاً بگویید که چه اشتباهی انجام داده‌اید (مثلاً، من از کلمات نامناسبی استفاده کردم که شما را آزار داد).

• به او بگویید که چطور می‌خواهید وضعیت را درست کنید.

• قول دهید که دفعه بعد رفتار بهتری داشته باشید.

• تقاضای بخشش کنید.

از طرف دیگر، عذرخواهی بد، دارای چهار نقص است:

• کلمات یا رفتار توجیه‌کننده

• سرزنش کردن قربانی

• بهانه آوردن

• کم اهمیت جلوه دادن پیامدها

پیدا کردن راه حل برای حل دعوا بین فرزندان

کودکان را توانمندسازی کنید تا راه حل پیدا کنند. راه حلی که کودکان خود به آن فکر می‌کنند و به توافق می‌رسند به احتمال بیشتر مؤثر خواهد بود. آن‌ها را تشویق کنید تا به دقت گوش کنند و حرف‌های یکدیگر را به دقت تفسیر کنند. آن‌ها را تشویق کنید تا با یکدیگر حرف بزنند و صادقانه و با محبت حرف بزنند.

پیگیری

کار بچه‌ها را پیگیری کنید تا ببنید که چگونه با یکدیگر کنار می‌آیند و آیا راه حل آن‌ها مؤثر است یا خیر. اما اگر استراتژی «با یکدیگر حرف بزنید و راه حل پیدا کنید» مؤثر نیافتاد، بهتر است از این استراتژی استفاده کنید: کس دیگری را برای بازی کردن پیدا کنید. حتی اگر لازم باشد که کودکان از یکدیگر برای مدت طولانی دور باشند، هنوز هم هنگام تعامل باید با مهربانی و احترام با یکدیگر برخورد کنند.