چه راهکارهایی برای درمان میگرن وجود دارد؟

میگرن یکی از بیماری‌هایی است که می‌توان گفت هرچه زندگی‌ها به سمت استرس بیشتر و الکترونیکی شدن پیش می‌رود، تعداد بیشتری از مردم  را درگیر می سازد. شاید شما هم دچار حملات میگرن و دردهای میگرنی باشید و می‌دانید که این درد چقدر زجرآور است. بیشتر مواقع در طول مدت درد، بیمار نمی‌تواند به کارهای روزمره خود بپردازد. ما در این مقاله می‌خواهیم در مورد درمان‌های میگرن با شما همراهان عزیز مجله پزشکی صحبت کنیم پس ما را تا انتهای مقاله همراهی کنید.

درمان میگرن

می‌توان درمان میگرن را به دو بخش درمان دارویی و درمان‌های غیردارویی تقسیم بندی کرد. پزشک متخصص با توجه به نوع سردرد، فرکانس حملات و شدت حمله‌ها، تعیین می‌کند از کدام گروه درمانی استفاده شود. اگر همراه با دردهای میگرنی، استفراغ و حالت تهوع هم داشته باشید، درمان‌های تکمیل کننده‌ای در کنار درمان اصلی تجویز می‌شود.

درمان دارویی

درمان‌های دارویی هم دو دسته هستند:

درمان‌های پیشگیری کننده: اصولاً به صورت داروهایی هرروزه استفاده می شوند و احتمال حمله‌های میگرنی را کاهش می‌دهند و در صورت بروز حمله، بیمار دچار عوارض کمتری می شود.

درمان دارویی مرحله حاد: هنگامی که فرد دچار حملات میگرنی حاد می شود، این داروهای مسکن را استفاده می‌کند تا حمله فروکش کند و سردردهای او قطع شود. برای این‌که بهترین جواب را در این نوع درمان بگیرید، حتماً باید مسکن‌ها را به محض شروع حمله استفاده کنید. هنگام حمله شدید میگرنی، قدرت جذب دستگاه گوارش پایین آمده و اثردهی داروها کمتر می‌شود و درنتیجه ممکن است داروهای تزریقی توسط پزشک تجویز شوند.

مسکن‌های کاهش‌دهنده دردهای میگرنی

مسکن‌هایی هستند که در درمان‌های میگرنی استفاده می‌شوند و نیاز به نسخه پزشک ندارند مانند بروفن، آسپرین، ادویل، دیکلوفناک و ناپروکسن که البته نمی‌توان از این داروها به مدت زمان زیادی استفاده کرد زیرا آن‌ها خود در طولانی‌مدت می‌توانند اختلالات گوارشی مانند خون‌ریزی روده، معده یا زخم معده را ایجاد کنند.

مسکن‌های ترکیبی را هم می‌توان در این موارد استفاده کرد مانند استامینوفن کدوئین که در درجات مختلف میگرن اثرگذارند.

تریپتان ها: این داروها نیاز به تجویز پزشک دارند و توسط متخصص مغز و اعصاب برای بیمار تجویز می‌شوند و در مراحل حاد حمله میگرنی مورد استفاده قرار می گیرند. مانند سوماتریپتان،ریزاتریپتانو در خلال حمله میگرن رگ های خونی خاصی در مغز بزرگ شده و این موضوع باعث درد می شود. تریپتان ها با انقباض این رگ های خونی، به جلوگیری از درد ناشی از حملات میگرن کمک می کنند.

تریپتان ها را می‌توان به صورت اسپری، قرص و تزریقی استفاده کرد. البته استفاده طولانی‌مدت از آن‌ها هم خطرناک است. آن‌ها می توانند باعث مشکلات قلبی عروقی و همچنین نوسان در فشار خون شوند. این داروها برای افراد بالای ۵۰ سال توصیه نمی‌شود.

ارگوتامین: به صورت تزریقی یا اسپری استفاده می شود. اثرگذاری آن شبیه تریپتان ها است و حتماً باید پس از شروع علائم اولیه، استفاده شود. البته از عوارض جانبی این دارو تشدید حالت استفراغ و تهوع گزارش شده است. ارگوتامین را نمی‌توان برای پیشگیری استفاده کرد زیرا باعث ایجاد مسمومیت و همچنین سردردهای واکنش به دارو می شود. همچنین افراد دارای اختلالات قلبی عروقی، بیماران فشارخون و همچنین بیماران کبدی و کلیوی، نمی‌توانند از این دارو استفاده کنند.

ترکیبات اپیوئیدی یا همان مخدرها: بیمارانی که نمی‌توانند از داروهای نام برده در حملات میگرنی استفاده کنند، می‌توانند داروهای مخدر مانند کدئین را جایگزین آن‌ها کنند. ازآنجایی‌که این داروها وابستگی ایجاد می‌کند  نمی‌توان آن‌ها را طولانی مدت مصرف کرد.

داروهای ضد تهوع: یکی از عوارضی که با حمله میگرنی بسیار شایع است، حالت تهوع و استفراغ است که باید آن‌ها هم مورد توجه و درمان قرار گیرد. داروهایی چون کلرپرومازین متوکلوپراید می‌تواند این عارضه را کاهش دهد و همراه با مسکن از آن‌ها هم استفاده کرد.

داروهای پیشگیری کننده

هنگامی‌که حمله‌های میگرنی بیشتر از حد معمول باشد یعنی به بیشتر از هفته‌ای یکبار برسد، بیمار نیاز به استفاده از داروهای پیشگیری کننده و روزانه دارد. ممکن است حمله در فاصله زمانی بیشتر از هفته‌ای یکبار باشد اما با شدت بسیار بیشتری اتفاق بیفتد به گونه‌ای که فرد را خانه‌نشین کند، درنتیجه بهتر است در این موارد داروهای پیشگیری کننده استفاده شود که ما در ادامه به بعضی از این داروها اشاره می‌کنیم.

بوتاکس

درست شنیدید بوتاکس تنها برای از بین بردن چین و چروک و زیبایی پوست نیست بلکه یک درمان مؤثر در میگرن است. این دارو توسط متخصص مغز و اعصاب تزریق میشود و می‌تواند میگرن شما را کنترل کند. پزشک بوتاکس را در ۳۱ ناحیه از سر و گردن تزریق می‌کند. بوتاکس یک درمان تخصصی برای میگرن هایی است که حالت مزمن پیدا کرده‌اند یعنی فرد مبتلا نیمی از ماه را دچار سردردهای شدید میگرنی است.

داروهای شیمیایی

بعضی از دارو های پیشگیری کننده میگرن شامل موارد زیر است :

• داروهای مهار کننده گیرنده بتا (بتا بلاکر) مثل پراپرونولول یا متوپرولول

• داروهای ضد افسردگی 3 حلقه مثل آمی تریپتیلین، نورتریپتلین و داکسپین که عوارض جانبی خواب آلودگی و افزایش وزن و خشکی دهان و یبوست را دارند.

• داروهای ضد تشنج مثل والپروات سدیم ، توپیرامات که می تواند به کاهش حملات میگرن کمک کند ولی عوارض جانبی زیادی مانند سرگیجه، لرزش دست، ریزش مو، گزگز دست و پا، اختلالات حافظه و عوارض کبدی دارد.

• داروهای مهارکننده کانال کلسیم مثل فلوناریزین

درمان‌های غیردارویی

همیشه در کنار درمان‌های دارویی می‌توان به درمان‌های غیر دارویی هم فکر کرد. البته این درمان‌ها را می‌توان در حالت‌هایی استفاده کرد که هنوز میگرن بسیار شدید نشده. در زیر به مواردی موثر و غیر دارویی در درمان میگرن اشاره خواهیم کرد:

• هنگام درد به یک اتاق آرام و تاریک رفته و سعی کنید بخوابید.

• خرده‌های یخ را داخل یک حوله قرار داده و پشت گردن و روی پیشانی خود بگذارید.

• عده‌ای هستند که به کیسه‌های آب گرم واکنش بهتری نشان می دهند.

• از تکنیک‌های ریلکسیشن استفاده کنید.

• استرس خود را کاهش دهید یکی از دلایل عمده دلایل حمله های میگرنی همین استرس‌ها هستند.

• رژیم غذایی خود را زیر نظر یک متخصص تغذیه برنامه ریزی کنید.

• سعی کنید درطول روز دچار افت قند خون نشوید. وعده‌های غذایی خود را به ۶ وعده کم حجم و مقوی برسانید.

• ساعت خواب منظمی داشته باشید.

• نوشیدن آب روزانه ۶ تا ۸ لیوان.

حرف آخر

زمان‌های میگرن خود را یادداشت کنید. بهتر است یک دفترچه تهیه کرده و داخل آن زمان، طول مدت درد و محرک‌هایی که باعث درج شده‌اند را یادداشت کنید و هنگامی که به پزشک مراجعه می کنید، دفترچه خود را به او نشان دهید. از ورزش غافل نشوید ورزش‌های هوازی مانند ایروبیک می‌تواند استرس را کاهش داده و همچنین حملات میگرنی را کمتر کند. می‌توانید با یک پیاده‌روی ساده، کاهش در حملات میگرنی را ببینید. ورزش‌هایی چون شنا و دوچرخه هم در این زمینه توصیه فراوانی می شوند.